Gehoortesten en hun terminologie.
Bij gehoortesten worden heel specifieke termen en begrippen gebruikt.
Voor een leek niet altijd zo eenvoudig.
Deze FAQ-pagina helpt je alvast op weg.
Wat zijn oto-akoestische emissies (OAE)?
Het verschijnsel werd voor het eerst waargenomen in 1979 door David Kemp. Hij ontdekte dat er een signaal uit het oor komt, als het oor kort wordt gestimuleerd. Oto-akoestische emissies zijn dus geluidjes die een gezond oor zelf produceert.
Die zijn meetbaar met een zogeheten OAE meting.
Bij pasgeborenen en peuters kan die een aanwijzing geven of er mogelijk iets mis is met het gehoor. De test wordt ook gebruikt bij volwassenen om de eerste schade aan het gehoor door lawaai of muziek aan te tonen.
- Oto is wat met het oor te maken heeft.
- Akoestiek is de leer van het geluid en de geluidswaarneming.
- Emissie is de uitzending van deeltjes.
- Men spreekt van distortie als je geluiden vervormd waarneemt in toonhoogte of tijdsduur.
Er is een verschil in gevoeligheid tussen je linker- en rechteroor. Daardoor kun je moeilijk geluiden onderscheiden in een ruimte met veel achtergrondgeluiden.
Wat zijn dan DPOAE’s? Distortie Product Oto-Akoestische Emissies?
Er zijn verschillende soorten OAE-metingen.
Bij een DPOAE-meting worden twee verschillende zuivere tonen aangeboden
die van frequentie niet veel van elkaar verschillen. In de OAE emissie die gemeten wordt, is nu nog een derde toon zichtbaar, het vervormingsproduct (Distortie Product).
Bij een gezond oor wordt een dergelijke distortietoon gevonden. Als de buitenste haarcellen beschadigd zijn, zal die toon ontbreken.
Waarvoor een DPOAE-test?
Zo’n test geeft geen indicatie over de aard en de graad van het gehoorverlies.
Hij geeft aan of er schade is aan het gehoor door lawaai of muziek,
met specifieke informatie over elke frequentie afzonderlijk
tussen 500 Hz en 8 kHz.
Wat is toonaudiometrie?
Toonaudiometrie is de meest gebruikte test voor het vaststellen van
de aard en de grootte van gehoorverlies.
Tijdens dit onderzoek krijg je tonen te horen, bijvoorbeeld via een hoofdtelefoon.
Je moet aangeven of je de tonen hoort.
De onderzoeker gaat na hoe zacht hij het geluid kan maken om net hoorbaar te zijn
(dat is de gehoordrempel). Elk oor wordt afzonderlijk getest voor verschillende toonhoogtes.
De meetresultaten worden in een grafiek weergegeven, het zogeheten toonaudiogram.
De test duurt 15 tot 20 minuten.
Deel met je vrienden:
